mar62019
Arresti kardiak. Rishikimi Cochrane mbi efektet e adrenalinës. Ja, rezultatet
Adrenalina ose vazopresina (hormon antidiuretik) përmirësojnë mbijetesën në rastin e arrestit kardiak? Kjo është pyetja së cilës janë përpjekur t'i përgjigjen një grup kërkuesish të njësisë së kërkimit mbi reanimacionin dhe mjekësinë e emergjencës (PRECRU) në Universitetin Curtin të Bentlejit (Australi), në një rishikim të ri Cochrane.
Autorët bëjnë një hyrje e shkurtër për të shpjeguar se si lindi nevoja e rishikimit aktual. Siç dihet, kujtojnë ata, kur zemra papritmas ndalon rrahjen, nëse nuk ka asnjë trajtim, vdekja ndodh brenda pak minutash. Sa për trajtimet që janë shfaqur efektive në këtë gjendje serioze, të parat që përmenden janë reanimacioni kardiopulmonar dhe goditja elektrike (defibrilimi). Nëse këto metoda nuk janë të suksesshme, vazhdojnë hulumtuesit, injektohen barna të tilla si adrenalina dhe vazopresina (zakonisht, intravenoze), në përpjekje për të "rivënë në punë" zemrën. Dëshmitë e para shkencore që çuan në përdorimin e këtyre barnave erdhën kryesisht nga studimet e kafshëve të vogla. Por, nëse disa studime njerëzore kanë treguar se këto barna fillimisht mund të ndihmojnë në rinisjen e rrahjeve të zemrës, hulumtimi sugjeron gjithashtu se ato mund të kenë efekte të dëmshme në tru.
Rishikuesit kanë identifikuar 26 studime klinike me përzgjedhje rastësore (RCT), për një numër të përgjithshëm prej 21,704 pjesëmarrësish që kanë shqyrtuar efektet e adrenalinës dhe vazopresinës në mbijetesën e pacientit pas një arresti kardiak të ndodhur si në spital, ashtu edhe jashtë tij, si në subjekte të rritura, ashtu edhe te pacientët pediatrikë. Disa studime e kanë krahasuar adrenalinën me doza standarde (1 mg) me placebon; të tjerët kanë shqyrtuar adrenalinën me dozë standarde në krahasim me atë me doza të larta; të tjerë akoma kanë krahasuar vetëm vazopresinën ose vazopresinën dhe adrenalinën, me dozat standarde të adrenalinës. Studimet kanë gjetur dëshmi se adrenalina është efektive për rivënien në punë të zemrës dhe për t'i ndihmuar njerëzit të rifitojnë gjendjen shëndetësore aq sa të jetë e mjaftueshme për të dalë nga spitali. Megjithatë, nuk kishte asnjë provë se ndonjëri nga dy barnat nuk e kishte përmirësuar mbijetesën, me një rezultat të mirë neurologjik.
Cilësia e përgjithshme e provave shkonte nga niveli më i lartë për studimet që krahasonin adrenalinën me placebon, deri në nivel të moderuar (maksimalisht), por më së shumti të ulët apo shumë të ulët për krahasimet e tjera, për shkak të njëanshmërisë së mundshme të studimeve. Shumë prej tyre ishin kryer më shumë se njëzet vjet më parë dhe rezultatet e studimeve të vjetra nuk mund të pasqyrojnë praktikën aktuale. Studimet gjithashtu i shqyrtuan medikamentet në situata të ndryshme (arrest kardiak të të rriturve dhe fëmijëve të shpëtuar brenda dhe jashtë spitaleve me doza të ndryshme): një fakt që mund t'i bënte rezultatet e tyre të gabuara.
"As adrenalina me dozë të lartë, as shtimi i vazopresinës nuk kanë rezultuar superiore ndaj dozimit standard të adrenalinës në përmirësimin e rezultateve të pacientit pas arrestit kardiak", shkruajnë rishikuesit, duke përfunduar: "doza standarde e adrenalinës mund të rinisë rrahjen e zemrës dhe të përmirësojë mbijetesën pas daljes nga spitali, por nuk është domosdoshmërisht pozitive në përmirësimin e rezultateve neurologjike. Shkurtimisht, duket se adrenalina është e mirë për zemrën, por jo për trurin".
Cochrane Database Syst Rev, 2019;1:CD003179. doi:
10.1002/14651858.CD003179.pub2.https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/30653257