tet252019
Sëmundja kardiake e lindur. Ndihmë e mundshme nga betabllokuesit
Ndonëse defektet e lindura kardiake riparohen përmes kirurgjisë pak pas lindjes, fëmijët vazhdojnë të jenë më të rrezikuar për insuficiencë kardiake për gjithë jetën. Sipas një studimi të publikuar në "Science Translational Medicine", barnat β-bllokuese mund ta integrojnë kirurgjinë përmes rigjenerimit të muskulit kardiak dhe të imitojnë kështu efektet e qëndrueshme të kardiopatisë.
"Sfida për pacientët tanë të rinj qëndron në faktin që ne duam t'iu mundësojmë atyre jetë të gjatë, idealisht si një njeri pa sëmundje kardiake", konfirmon autori kryesor Bernhard Kühn (Spitali i Fëmijëve UPMC, Pitsburg, SHBA). Kërkuesit kanë analizuar indin kardiak të 12 fëmijëve të prekur nga tetralgjia e Fallotit, një kardiopati e lindur, trajtimi i së cilës parashikon një ndërhyrje kirurgjike rreth moshës 3-6 muajshe, kur kardiomiocitet janë në maksimumin e prodhimit. Në kampionet e tërhequra, më shumë se gjysma e qelizave kardiake vetëm kishte nisur të ndahej, pa e përfunduar procesin, duke përcaktuar si rezultat të fundmë një numër total më të vogël kardiomiocitesh, gjë që e bën zemrën më të brishtë. Në veçanti, të dhënat tregojnë se këta pacientë kishin mbi 30% më pak kardiomiocite, krahasuar me një fëmijë të së njëjtës moshë, që, siç thotë Kühni, është baras me përqindjen që shkatërrohet pas një sulmi në zemër. Falë një sërë eksperimentimesh në indet humane dhe ato të brejtësve, dështimi i ndarjes qelizore është lidhur me receptorët β-adrenergjikë.
Kështu, mostrat e indeve të fëmijëve u trajtuan me propranolol β-bllokues dhe kjo rezultoi në ndarjen e duhur të qelizave kardiake. Për më tepër, administrimi i barit te minjtë gjatë javëve të para të jetës lejoi që ata të shërohen më mirë nga sulmet në zemër në moshën e rritur. Në fakt, krahasuar me kontrollet, minjtë e trajtuar ruanin 30% më shumë kardiomiocite dhe ishin në gjendje të nxirrnin 24% më shumë vëllim të gjakut pas një sulmi në zemër. Sipas Kühnit, pasja e një bari të provuar si propranololi, do të thotë se aplikimi në klinikë mund të jetë relativisht i shpejtë. "Propranololi është sintetizuar pothuajse 60 vjet më parë, kështu që ne mund të shmangim shumë nga puna në terren që duhet të bëhej, po të kishim identifikuar një receptor që nuk ka një bar të përshtatur", përfundon ai.
Sci Transl Med. 2019 Oct 9;11(513). pii: eaaw6419. doi: 10.1126/scitranslmed.aaw6419.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/31597755