tet42019
Diabeti i tipit 2. FDA-ja aprovon trajtimin oral për kontrollin e glicemisë
FDA-ja ka komunikuar aprovimin e medikamentit të parë glucagon-like peptide (Glp-1) me bazë semaglutide në formulimin oral (Rybelsus), nga Novo Nordisk. Bari do të përdoret për kontrollin e glicemisë te pacientët e rritur, të prekur nga diabeti i tipit 2. Bëhet fjalë për medikamentin e parë për menaxhimin e patologjisë, që nuk kërkon injeksion.
"Pacientët duan trajtime që të jenë sa më pak invazive të jetë e mundur dhe FDA-ja përshëndet zhvillimin e opsioneve terapeutike që janë në gjendje ta bëjnë më të thjeshtë kontrollin e gjendjes", thotë Lisa Yanoff, drejtore e sektorit të produkteve metabolike dhe endokrinologjike në FDA. "Pacientët tashmë kanë në dispozicion një trajtim që nuk kërkon injeksion".
Diabeti i tipit 2
Siç bën të njohur shënimi i entit rregullator amerikan, diabeti i tipit 2, është forma më e zakonshme e diabetit, që shkaktohet nga paaftësia e pankreasit për të krijuar mjaftueshëm insulinë që të mbajë në normë nivelin e sheqernave në gjak. Glp-1 është një hormon i prodhuar nga organizmi, që synon ngadalësimin e tretjes dhe reduktimin e prodhimit të sheqernave nga ana e mëlçisë përmes shtimit të aktivitetit pankreatik, që zakonisht gjendet në nivele të pamjaftueshme tek individët me diabet të tipit 2.
Semaglutide dhe diabeti i tipit 2
Bari vepron në mënyrë të ngjashme me hormonin Glp-1, duke ngadalësuar tretjen dhe duke favorizuar prodhimin e insulinës. Tabletat duhet të merren 30 minuta para vaktit të parë të ditës, me sasi të reduktuar uji. Efektiviteti i barit është demonstruar nga disa studime klinike: semaglutide u analizua si vetëm, ashtu edhe në kombinim me trajtime të tjera për diabetin (metformina, sulfonylurea, frenuesit e bashkë-transportuesit të natrium-glukozës, tiazolidinedione), në dy studime me placebo dhe në studime të tjera krahasuese, përballë trajtimeve të tjera me bazë Glp-1 në formë injeksioni.
Në studimet me placebo, bari shfaqi një aftësi të konsiderueshme në zvogëlimin e sasisë së sheqerit në gjak si një terapi e vetme, siç tregohet nga testet me hemoglobinë të glikuar (HbA1c). Pas 26 javësh të përdorimit, krahasuar me 31% të pacientëve të trajtuar me placebo, 69% e pacientëve me 7mg/ditë dhe 77% e pacientëve me 14mg/ditë kishin një përqendrim të sheqerit më të ulët se 7%.
Efektet anësore të semaglutides
Me barin lidhet një shtim i rrezikut për zhvillim të tumoreve tiroide të qelizave C. Në veçanti, nuk duhet administruar te pacientët me karcinomë tiroide midolare të mëparshme apo me një histori familjare të karcinomës tiroide midolare, si dhe për pacientët që kanë vuajtur nga sindroma e neoplazive endokrine të shumëfishta të tipit 2. Trajtimi me semaglutide duhet shmangur më tej te pacientët me diabet të tipit 1 dhe ketoacidozë.
Konfeksioni përmban edhe një paralajmërim mbi rrezikun për pankreatit, retinopati diabetike, hipoglicemi (me incidencë të lartë në rastin e trajtimit të kombinuar me sulfoniluree), dënim akut i funksionalitetit hepatik dhe reaksione të hipersensibilitetit.
Efektet anësore më të shpeshta përfshijnë të përzierat, diarrenë, të vjellat, rënien e oreksit, problemet me tretjen dhe kapsllëkun.