pri82021
Diabeti i tipit 2. Kolesteroli, një objektiv i mundshëm terapeutik. Ja, se pse
Një ekip studiuesish nga Universiteti i Arizonës eksploruan rolin e kolesterolit në diabetin e tipit 2 (DM2) dhe në sëmundjen e Alzheimerit (AD). Kjo ka çuar në identifikimin e një molekule të vogël, që është në gjendje të ndihmojë në rregullimin e niveleve cerebrale të kolesterolit, duke e bërë këtë të fundit një objektiv të ri potencial terapeutik për të dyja sëmundjet. Duhet thënë se, gjatë dekadës së fundit, shkencëtarët kanë grumbulluar gjithnjë e më shumë prova që e lidhin etiologjinë e diabetit të tipit 2 me atë të Alzheimerit.
Në veçanti, kur në DM2, insulina bëhet më pak efikase në heqjen e glukozës nga qarkullimi i gjakut, niveli i ngritur i sheqerit në gjak mund të çojë në nivele anormale të kolesterolit. Një situatë e ngjashme ndodh në AD por, në vend që të prekë organizmin në tërësi, efektet lokalizohen në tru. "Sëmundja e Alzheimerit ka shumë shkaqe të përbashkëta me diabetin e tipit 2", shkruajnë autorët, të koordinuar nga autori Gregory Thatcher, profesor i Farmakologjisë dhe Toksikologjisë në Kolegjin e Farmacisë në Arizona. "Qëllimi ynë ishte të zhvillonim një metodë për të identifikuar përbërësit që mund të kundërshtojnë shumë ndryshime të dëmshme që kontribuojnë në patogjenezën e sëmundjeve DM2 dhe AD".
Siç dihet, kur ngrihet kolesteroli, për shkak të rezistencës ndaj insulinës ose faktorëve të tjerë, trupi fillon procesin e transportit invers të kolesterolit, në të cilin molekulat specifike transportojnë kolesterol të tepërt në mëlçi për eliminim. Apolipoproteina E (ApoE) është një nga proteinat e përfshira në transportin invers të kolesterolit, por është gjithashtu një faktor i pavarur rreziku për DM2 dhe sëmundjet kardiovaskulare (CV), përveçse është gjeni i faktorit më të fortë të rrezikut për Alzheimer dhe demencën e lidhur me të. Në të njëjtën mënyrë, aktiviteti i reduktuar i një transportuesi tjetër të kolesterolit, ABCA1, lidhet me shtimin e rrezikut për sëmundje kardiovaskulare, DM2 dhe AD. Shtimi i aktivitetit të ABCA1, sipas autorëve, pritet të ndikojë pozitivisht në sinjalizimin e insulinës dhe në reduktimin e inflamacionit në tru, duke e bërë këtë aktivitet të fuqizuar ABCA1 një terapi potenciale, si për DM2, ashtu edhe për AD. Në këtë studim, Thatcher-i dhe ekipi i tij hulumtues hartuan një mënyrë për të identifikuar molekulat e vogla që përmirësojnë funksionin e ABCA1 në trup, duke parandaluar efektet e padëshiruara në mëlçi. Në një artikull të sapobotuar në "EBioMedicine", autorët u përqendruan veçanërisht në një molekulë të vogël specifike, CL2-57, për shkak të aftësisë së saj për të stimuluar aktivitetin e ABCA1, me efekte pozitive në trigliceridet hepatike dhe plazmatike.
Përdorimi i kësaj substance ka treguar (midis efekteve të ndryshme të dobishme) një përmirësim të tolerancës së glukozës dhe ndjeshmërisë ndaj insulinës, si dhe një reduktim të shtimit në peshë. Studimi i ardhshëm i grupit do të zhvillohet në dy fronte dhe, më hollësisht nga ana neurologjike, do të kërkojë të përmirësojë vetitë e këtyre molekulave të vogla për të rritur nivelet e tyre në tru. Qëllimi afatgjatë është të parashikojë se cilët pacientë të prekur nga simptomat konjitive dhe neuropsikiatrike të AD dhe demencës së lidhur me të, do të përfitojnë nga trajtimi. Sidoqoftë, nuk duhet harruar se shumë punime kanë treguar një përshpejtim të rënies konjitive të lidhur me DM2, mbase më i dukshëm në bartësit e alelit ApoE4.
ACS Pharmacol Transl Sci. 2021;4(1):143-154. Doi: 10.1021/acsptsci.0c00149.
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33615168/
EBioMedicine. 2021 Mar 19. Doi: 10.1016/j.ebiom.2021.103287. Epub ahead of print.
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33752129/