shk232021
Te diabetikët, hiperglicemia përkeqëson infeksionin nga Staphylococcus aureus
Nivelet e larta të glukozës në gjak dhe në indet e pacientëve me diabet mund t'i bëjnë më agresive infeksionet e Staphylococcus aureus, sugjeron një studim i sapobotuar në revistën "Science Advances". "Glukoza e tepërt përkeqëson toksicitetin e stafilokokëve, duke shtuar agresivitetin e tyre", thotë bashkautori Anthony Richardson i Departamentit të Mikrobiologjisë dhe Gjenetikës Molekulare në Universitetin e Pitsburgut, duke kujtuar se makrofagët dhe neutrofilet ndihmojnë në luftimin e infeksioneve me enzima oksiduese që gjenerojnë specie reaktive të oksigjenit (ROS) dhe oksid nitrik (NO).
Qelizat imune kanë nevojë për glukozë për të ushqyer sintezën e substancave oksiduese dhe duhet të shprehin transportuesit e glukozës me afinitet të lartë-1 dhe -3 (GLUT -1/-3). "Rënia e fuqisë oksiduese është defekti kryesor imunitar i njerëzve me diabet", shkruajnë autorët, të cilët në një model miu me diabet të shkaktuar nga streptozotocina (STZ) i realizuar në laborator, zbuluan se makrofagët nuk mund të gjeneronin enzima oksiduese nëse nuk ishte e pranishme glukoza dhe nuk shprehnin GLUT-1 ose -3. Por kjo nuk është e gjitha: studimi tregon se Staphylococcus aureus (S. aureus) kërkon të dy transportuesit e glukozës (glcA dhe glcC) për virulencë të plotë dhe se infeksionet janë më të rënda te minjtë e trajtuar me STZ, të cilët kanë nivele glukoze në gjak, të paktën 300 mg/dL, krahasuar me rreth 100 mg/dL te minjtë e patrajtuar. Së fundi, në vendin e infeksionit, përqendrimet e glukozës në inde ishin katër herë më të larta te minjtë e bërë diabetikë me STZ. "Mekanizmi që shpjegon nevojën për sinjalizim efektiv të insulinës për shprehjen GLUT-1/-3 të fagociteve mbetet i panjohur", vërejnë autorët, duke theksuar se të dhënat e tyre hapin rrugën për të kuptuar pse pacientët me diabet vuajnë nga infeksione kaq të shpeshta të S. aureus. "Këto rezultate nënvizojnë rëndësinë e kontrollit të mirë të glicemisë, gjë që nuk është gjithmonë e lehtë", komenton Richardson.
Science Advances 2020. Doi: 10.1126/sciadv.abc5569
http://doi.org/10.1126/sciadv.abc5569