qer222022
Fëmijët me patologji komplekse kronike rrezikojnë më shumë kur i nënshtrohen tonsilektomisë
Sipas një studimi të botuar në JAMA, për fëmijët që i nënshtrohen tonsilektomisë shkalla e vdekjes pas operacionit është 7 për 100,000 operacione në përgjithësi, dhe rritet me 117 për 100,000 operacione për fëmijët me patologji komplekse kronike. "Përqindja e vdekjeve pas operacionit për fëmijët që i nënshtrohen tonsilektomisë është e pasigurt dhe, ndër të tjera, nuk është llogaritur veçmas për fëmijët me rrezik të shtuar të komplikimeve, duke përfshirë ata nën moshën tre vjeç, ata me çrregullime respiratore gjatë gjumit dhe femijët me sëmundje komplekse kronike", shpjegon autori kryesor i studimit Bruce Edmonson (University of Wisconsin School of Medicine).
Për të plotësuar këtë boshllëk, studiuesit studiuan të dhënat për fëmijët, duke përfshirë: 10,1% të fëmijëve nën moshën tre vjeç, 28,9% të atyre me çrregullime të frymëmarrjes gjatë gjumit dhe 2,8% të fëmijëve me patologji komplekse kronike, që i ishin nënshtruar një tonsilektomie në periudhën 2005-2017, për një total prej 505,182 ndërhyrjesh. Pati 36 vdekje të lidhura pas operacionit, me një mesatare prej 4.5 ditësh pas shtrimit në spital për ndërhyrjen dhe shumica e tyre ndodhën pas daljes së fëmijëve nga spitali. Në modelet me shumë variabla, as mosha më e vogël se tre vjeç dhe as problemet e frymëmarrjes gjatë gjumit nuk ishin të lidhura ndjeshëm me vdekshmërinë, por fëmijët me patologji komplekse kronike kishin vdekshmëri dukshëm më të lartë (16 vdekje/14,299 operacione) sesa fëmijët pa këto patologji (20 vdekje/490,883 operacione). Fëmijët me sëmundje komplekse kronike përbënin 2.8% të tonsilektomisë, dhe deri në 44% të vdekjeve pas operacionit, kryesisht të shoqëruara me çrregullime neurologjike/neuromuskulare ose kongjenitale/gjenetike. Romaine Johnson dhe Ron Mitchell, nga Southwestern Medical Center, dhe Children's Medical Center Dallas, Texas, argumentojnë në një editorial shoqërues është e nevojshme të analizohet se si mund të zvogëlohet rreziku nga pikëpamja teknike dhe të hetohet mundësia e përdorimit të terapive alternative ndaj operacionit te pacientët me rrezik të lartë. Në një editorial tjetër, të botuar në JAMA Otolaryngology-Head and Neck Surgery, Erin Kirkham (University of Michigan di Ann Arbor) dhe Cristina Baldassari (Eastern Virginia Medical School di Norfolk) mendojnë se ky është një informacion i rëndësishëm për mjekët në menaxhimin e diskutimeve me familjet dhe se profesionistët shëndetësorë duhet të trajnohen për të siguruar kujdesin e duhur pas operacionit.
JAMA 2022. Doi: 10.1001/jama.2022.8679
http://doi.org/10.1001/jama.2022.8679
JAMA Otolaryngology-Head and Neck Surgery 2022. Doi: 10.1001/jamaoto.2022.1803
http://doi.org/10.1001/jamaoto.2022.1803